Η τραγωδία που έζησε η χώρα μας τις τελευταίες ημέρες έχει συγκλονίσει το είναι μας. Άνθρωποι χάθηκαν μέσα σε μία στιγμή, η φύση καταστράφηκε, άνθρωποι αγνοούνται ακόμη. Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν, πόσος πόνος, πόσα γιατί. Πως θα συνεχίσουν οι άνθρωποι που σώθηκαν τελευταία στιγμή, έχοντας αυτή την εικόνα καταστροφής μπροστά στα μάτια τους, με τι κουράγιο να ξεκινήσουν από το μηδέν την ζωή τους. Πολλά είναι αυτά που βασανίζουν το μυαλό όλων μας, ζώντας από κοντά όλη την καταστροφή και τον πόνο φίλων, συναδέλφων, γνωστών που έχασαν τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους, μα πάνω από όλα τις οικογένειες τους. Γονείς που αναζητούν τα παιδιά τους, παιδιά που αναζητούν τους γονείς τους, σύζυγοι που αναζητούν τους συντρόφους τους, κάθε μέρα η λίστα των νεκρών και των αγνοούμενων να μεγαλώνει.
Η πιο συγκλονιστική εικόνα για εμένα είναι αυτή της μάνας, που μέσα σε μια στιγμή έχασε όλη την οικογένεια της. Τα δύο της παιδιά και τον σύντροφο της ζωής της. Να την παίρνει τηλέφωνο το αγγελούδι της και να της λέει “μαμά φοβάμαι, αλλά εσύ μην έρθεις δεν θα τα καταφέρεις”, πώς να αντέξει αυτή η μάνα τα τελευταία λόγια του παιδιού της, γιατί να μην είναι εκεί να το πάρει αγκαλιά και να το σώσει. Η σκέψη και μόνο αυτής της μάνας με σκοτώνει κάθε λεπτό, δεν μπορώ να διανοηθώ να κινδυνεύει το παιδί μου, να μου λέει ότι φοβάται και να μην μπορώ να το βοηθήσω. Πώς να ζήσει αυτή η μητέρα χωρίς τα αγγελούδια της που και τα δύο χάθηκαν σε μια στιγμή. Πώς να συνεχίσει ξέροντας ότι δεν μπορούσε να τα βοηθήσει, να τα πάρει μια αγκαλιά και να τους πει να μην φοβούνται. Μόνη πλέον με την εικόνα των πιο αγαπημένων της προσώπων να φλέγονται μέσα της.
Πόση θλίψη και πόσα γιατί;
Ολόκληρες οικογένειες με μικρά αγγελούδια έφυγαν μαζί αγκαλιασμένοι μέσα στην πύρινη λαίλαπα, πόσο σκληρή είναι για εμάς τους γονείς η εικόνα αυτή; Πόσο άδικο όλο αυτό. Μαμά φοβάμαι, μπαμπά φοβάμαι, τι συμβαίνει γύρω μας; Μην φοβάσαι αγγελούδι μου σε κρατάω σφιχτά στην αγκαλιά μου, όλα θα πάνε καλά….
Να ζείτε την κάθε σας ημέρα σαν να είναι η τελευταία, να αγαπάτε πολύ τα παιδιά σας, να τους το λέτε καθημερινά, να τα αγκαλιάζετε και να τα φιλάτε, να δίνετε αγάπη και να παίρνετε αγάπη από τους συνανθρώπους σας. Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή και τίποτα δεν μας ανήκει.
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που χάθηκαν στις 23/07/2018, σε όλες τις οικογένειες που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και σε όλους εμάς που θα συνεχίσουμε να ζούμε.
Funky Mama
