12 Οκτωβρίου 2015, η ημέρα που σε έχασα για πάντα…
Ξύπνημα με τρομερή αιμορραγία στην 23η εβδομάδα κύησης. Τηλεφώνημα στον γιατρό σε μεγάλο δημόσιο Νοσοκομείο της Αττικής, σύσταση να ξαπλώσω και να πάρω utrogestan και όχι να τρέξω στα επείγοντα.
Ήμουν 29 χρονών έγκυος στο πρώτο μου μωρό (αγόρι) με τέλειες εξετάσεις και αυχενική διαφάνεια. Κανείς δεν περίμενε αυτό που συνέβη, ολική ρήξη πλακούντα και εσωτερική αιμορραγία.
Σήμερα θα μοιραστώ την ιστορία μου, μια ιστορία που με έκανε αυτή που είμαι σήμερα, που με προσγείωσε πολύ άσχημα στη γη χάνοντας τον άγγελο μου. Θέλω να σας την διηγηθώ γιατί ξέρω ότι πολλές γυναίκες έχουν ζήσει αυτή την απώλεια, είτε βρίσκονται στον πρώτο είτε στον τελευταίο μήνα κύησης. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ απλώς μάθαμε να ζούμε με αυτό.
Μάιο του 2015 κρατήσαμε το πρώτο μας θετικό τεστ και η χαρά μας ήταν απίστευτη, άπειροι και αγχωμένοι πήγαμε συστημένοι στον γιατρό από πολύ καλούς μας φίλους. Όλα ξεκινήσαν πολύ όμορφα, κρατήσαμε τον 1ο μας υπέρηχο και ακούσαμε τον γλυκό ήχο της καρδιάς του. Από εκεί και πέρα δεν υπήρξε κανένας υπέρηχος παρακολούθησης κύησης καθώς στα δημόσια Νοσοκομεία δεν γίνονται υπέρηχοι κάθε μήνα όπως μας ενημέρωσε ο γιατρός μας και ότι αφού οι εξετάσεις αίματος είναι καλές δεν χρειάζεται. Οι υπέρηχοι είναι για να μας τρώνε τα χρήματα μας έλεγε…Το ένστικτο μας όμως μας έλεγε να δούμε το μωράκι μας και ας πληρώσουμε… Παρόλα αυτά δεν το κάναμε και τον εμπιστευτήκαμε τυφλά, είπαμε ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε έναν γιατρό.
Περιμέναμε πως και πως να κάνουμε την αυχενική διαφάνεια σε ιδιώτη και όταν ήρθε ημέρα και είδαμε το πλασματάκι μας σε 3D η χαρά μας δεν περιγραφόταν.
Οι μήνες περνούσαν και είχα αρχίσει να έχω δυνατά πετρώματα, ενημέρωνα τον γιατρό και μου έλεγε μικρή είσαι μην αγχώνεσαι η ιδέα σου είναι.. Ζητούσα να κάνουμε έναν υπέρηχο όπως έκαναν όλες οι εγκυούλες φίλες μου, άρνηση και πάλι. Θα κάνεις Β επιπέδου σε λίγες εβδομάδες κάνε υπομονή.
Πέντε ημέρες λοιπόν πριν την εξέταση της Β επιπέδου, το πρωί 12/10/15 ξύπνησα μέσα σε ένα ποτάμι αίματος, το μωρό δεν το ένιωθα, τηλεφώνημα στον γιατρό και άμεση συμβουλή του να ξαπλώσω και να πάρω utrogestan. Οι ώρες περνούσαν και οι πόνοι ήταν αφόρητοι, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο τηλεφώνημα…10:00 το βράδυ άντε Σωτηρία πάρε τα πράγματα σου και έλα στο Νοσοκομείο, θα σε βάλουν τα παιδιά εγώ δεν θα είμαι εκεί αλλά έχω ειδοποιήσει μην ανησυχείς τίποτα δεν είναι. Καθώς πηγαίναμε στο Νοσοκομείο το ένστικτο μου έλεγε ότι το μωρό μου δεν ήταν καλά, αλλά η ελπίδα μου δεν χάθηκε. Με παρέλαβαν δύο ειδικευόμενοι νεαροί γιατροί και με έβαλαν για υπέρηχο. Καθώς περίμενα στο δωμάτιο μια μαία έτρεξε και μου λέει: έλα κοπέλα μου να σε βάλω στον καρδιοτοκογράφο να ακούσουμε το μωρό σου, πετάχτηκε τότε ο ειδικευόμενος και της λέει ΟΧΙ καρδιοτοκογράφο (προφανώς ήξερε ήδη). Εκείνη σα να μην άκουσε με έβαλε κανονικά αλλά χτύπος μηδέν… Στη συνέχεια ήρθε ο υπέρηχος, κοιμόσουν σε εμβρυική στάση στον πάτο της μήτρας μου ήρεμο και γαλήνιο…Δεν κουνιόσουν αγάπη μου αλλά είχες σαν αγκαλίτσα τα χεράκια σου…Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα αυτή αλλά και τη φράση του ειδικευόμενου : λυπάμαι συμβαίνουν αυτά εγώ ειδικευόμενος είμαι δεν ξέρω, αύριο θα το επαναλάβουμε συγνώμη.
Αφού ξεσπάσαμε σε κλάματα και οι δύο, μας λυπήθηκαν όλοι οι άνθρωποι στους διαδρόμους και μας αγκάλιασαν χωρίς καν να γνωρίζουν τι έχουμε. Αμέσως με βάλανε σε θάλαμο της μαιευτικής με γυναίκες που νοσούσαν από καρκίνο είτε κάποιο άλλο γυναικολογικό πρόβλημα μέχρι την επόμενη ημέρα που θα μου εξηγούσαν την διαδικασία που θα έπρεπε να ακολουθηθεί. Έκλαιγα όλη τη νύχτα σιωπηλά και έλεγα ας είναι ψέμα Θεέ μου, ας γίνει ένα θαύμα, ας μην είδε καλά ο ειδικευόμενος, όμως μέσα μου ήξερα…
Πρωτόκολλο Cytotec.
13/10/15 Συμβαίνει αυτό παιδιά δεν πειράζει θα ακολουθήσουμε το πρωτόκολλο Cytotec για να γεννήσεις φυσιολογικά – τα λόγια του γιατρού. Γιατρέ αν κάναμε κάθε μήνα υπέρηχο δεν θα βλέπαμε την αποκόλληση του πλακούντα? Όχι ήταν εσωτερική αποκόλληση μην το ψάχνεις- τα λόγια του…
Πήρα τα χάπια λοιπόν που σου δημιουργούν στην ουσία τεχνητούς πόνους γέννας αλλά και τρομερούς σπασμούς. Στις 19:00 το απόγευμα σπάσανε τα νερά μου και ξεκίνησε η διαδικασία του τοκετού. Όμως ο τράχηλος μου ήταν πολύ σκληρός και το μωρό φυσικά δεν είχε θέση γέννησης και ερχόταν με τα πόδια. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε το μαρτύριό μου, όλο το βράδυ με είχανε σε ένα δωμάτιο χειρουργείου με τρομερή αιμορραγία χωρίς να αφήνουν τον σύζυγό μου να με δει. Το αίμαι έτρεχε ποτάμι σε σημείο να τρέχει κάτω από το φορείο και να έρχονται οι μαίες και να μου λένε τα πράγματα δυστυχώς είναι πολύ δύσκολα, κάθε ειδικευόμενος έβαζε το χέρι του και τράβαγε το πόδι του μωρού για να το βγάλει έξω όμως ήταν κολλημένο. Στον σύζυγό μου λέγανε ότι η αιμορραγία είναι τρομερή και δεν ξέρουν αν θα τα καταφέρω ως το πρωί που θα έρθουν οι γιατροί.
Έζησα μαρτυρικές στιγμές ως τα χαράματα όπου ήρθε ο ειδικευόμενος που με έλεγχε το βράδυ και με ενημερώνει ότι σχολάει και ότι θα με αφήσει σε μια αίθουσα χειρουργείων να είμαι ήσυχη ότι εκεί δεν υπάρχει κάτι προγραμματισμένο και δεν θα με ενοχλήσει κανείς ως να έρθει ο γιατρός μου. ΜΕ είχαν συνδεδεμένη με ένα μόνιτορ που έβλεπα την πίεση μου και όταν έπεφτε πολύ χτύπαγε. Με ξεχάσανε εκεί λοιπόν ως τις 10 το πρωί με την πίεση μου να είναι στο 5 να χτυπάει ασταμάτητα το μηχάνημα και με όση δύναμη μου είχε απομείνει άρχισα να φωνάζω τυχαία ονόματα όπως Μαρία, Σοφία, Χριστίνα, Βάσω για να ακούσει κάποια μαία ότι είμαι εκεί παρατημένη δίπλα ακριβώς στις αίθουσες τοκετών που γένναγαν οι γυναίκες και τις άκουγα! Αφού φώναξα πόσες φορές ήρθε έντρομη μια κυρία και μου λέει παιδί μου καλό ποιος σε άφησε έτσι εδώ? Ποιος είναι ο γιατρός σου? Τρελαμένη έπαιρνε τηλέφωνα και φώναζε με έχετε κάνει μπαλάκι του τένις ας αναλάβει κάποιος την ευθύνη του κοριτσιού…ήταν το μόνο που θυμάμαι πριν λιποθυμήσω.
Ξύπνησα ξαφνικά μέσα σένα χειρουργείο δεμένη και με έβαλε μια κοπέλα να υπογράψω, έσβησαν όλα και ξύπνησα στο αρχικό δωμάτιο που με είχαν εξαρχής με όλες τις γυναίκες εκεί να μου συμπαραστέκονται για όλα όσα έγιναν οι ίδιες μάρτυρες, παροτρύνοντας με να κάνω άμεσα καταγγελία… Το μόνο που με ένοιαζε ήταν ότι έζησα και ότι ήθελα να φύγω σπίτι μου…
15/10/2015 εξιτήριο χωρίς καμία εξήγηση για το τι απέγινε το μωρό, για το τι είχε συμβεί εκτός του ότι ήμουν άτυχη δεν είδα την αρχική αποκόλληση γιατί δεν είχα την γνωστή αιμορραγία εξαρχής αφού ήταν εσωτερικά, κάτι που σταδιακά οδήγησε στην ολική ρήξη πλακούντα.
Νεκροψία του εμβρύου δεν μας επιτράπηκε να κάνουμε, μας συμβούλεψαν να μην το ψάχνουμε γιατί απάντηση δεν θα λάβουμε.
Γυρίσαμε σπίτι μας άδειοι χωρίς το μωρό μας, χωρίς εξηγήσεις και με το αίσθημα ότι φταίμε εμείς που δεν προλάβαμε να κάνουμε κάτι να το σώσουμε. Δεν σας λέω το τι ακολούθησε μετά από εξετάσεις DNA καρυότυπο για εμάς ως ζευγάρι μήπως ήταν κάτι άλλο, θρομβοφιλία, σαλπιγγογραφίες, αυτοάνοσα κτλ. Όλα στην εντέλεια φυσικά. Αφού το ψάξαμε με 8 γυναικολόγους μετά αυτό που μάθαμε ήταν ότι αν γινόταν υπέρηχος κάθε μήνα θα βλέπαμε την μικρή αποκόλληση και έστω θα είχαμε την επιλογή να το παλέψουμε.
Όμως το γιατί πλέον δεν έχει σημασία, ζήσαμε όλα τα στάδια του πένθους για αυτό το μωρό και όλα όσα είχαμε ονειρευτεί. Όμως δεν το βάλαμε κάτω το παλέψαμε ενωμένοι και λίγους μήνες μετά ήρθε το ουράνιο τόξο μας! Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε όλα όσα έγιναν και τον μικρό μας άγγελο και κάθε χρόνο αυτή η μέρα για εμάς είναι πολύ περίεργη.
6 χρόνια μετά όμως είμαι έτοιμη να μιλήσω για αυτό λες και ήταν μια ταινία την οποία δεν έζησα εγώ αλλά την είδα στο σινεμά. 6 χρόνια μετά και η κόρη μου με φώναξε για πρώτη φορά μαμά! Πόσο διαφορετική ημέρα η 12/10/2021 με αυτό το λαμπερό πλάσμα να με φωνάζει μαμά κάνοντας με να δακρύσω και να σκεφτώ πόση ευλογία έχω τελικά στη ζωή μου! Τα 2 αγγελούδια μου που ήρθαν μετά να φέρουν φως στη ζωή μας!
Σήμερα γράφω για όλες εσάς τις πονεμένες μανούλες που ζήσατε την απώλεια και βγήκατε δυνατές γιατί είμαστε πολλές και πρέπει να παίρνουμε δύναμη η μία από την άλλη! Θα μου πείτε μα γιατί δεν άλλαζες γιατρό, γιατί δεν πήγαινες σε ιδιώτη για υπέρηχο αφού ήθελες? Γιατί όταν είσαι πρωτάρα και άπειρη και εμπιστεύεσαι τυφλά κάποιον που θεωρείς επιστήμονα τότε κάτι κρατάει πίσω και ας λέει το ένστικτό σου κάτι άλλο. Για αυτό μανούλες μέσα από την καρδιά μου σας λέω αυτό: να ακούτε μόνο το ένστικτο σας και τίποτα άλλο, αν κάτι δεν σας αρέσει, αν κάτι δεν σας κολλάει, αν ο γιατρός δεν σας ταιριάζει αλλάξτε το!
Ποτέ δεν θα ξεχάσω γιατί έμαθα χάνοντας ότι πολυτιμότερο είχα, την ίδια την ζωή….
Funky Mama
